Rennen door het gras

Dillan reed met Macamba over de grasvlaktes. Zijn haren werden opgetild door de wind en hoog boven hem vloog Keanu met hem mee.
Altijd. Nooit had Keanu hem alleen gelaten. Bij zijn geboorte was Keanu als kuiken bij hem geweest. Toch had een oude geest ervoor kunnen zorgen dat Keanu had kunnen krijsen op dat moment. Sindsdien waren de twee onafscheidelijk. Macamba ging sneller rennen over de velden. Zijn hengst was snel. Heel snel en Dillan moest zijn best doen om niet van zijn paard te vallen.

Opeens stopte Macamba. De reden was Dillan onbekend, maar toch stapte hij af. Macamba bleef nogal rustig eronder namelijk. Toen pas zag Dillan het probleem. Een kudde wilde paarden. Macamba had het op de merries gemikt en Dillan schudde zijn hoofd. 'Je wordt zo verjaagd, mijn vriend.' zei hij tegen Macamba. Deze snoof kort en schraapte met zijn hoef. Dillan besloot om op zijn plek te blijven en ging languit in het gras liggen. Keanu was naast hem geland en keek hem met zijn kraalogen aan.
'Hou jij de wacht, Keanu?' Eigenlijk hoefde Dillan dat niet meer te vragen. Als er een persoon in de buurt kwam waarschuwde Keanu hem altijd.

Yuvraj liep over de grasvlakten. Hij stopte zijn wapens weg en liep rustig verder. Het stuk vlees, die hij nog in zij hand had, at hij rustig verder op. Yuvraj hoorde een indiaan praatten en ging kijken wie het was. De vreemdeling kende hij nog niet. Langzaam ging hij dichter naar de vreemdeling toe. Eigenlijk wilde hij zich met niemand bemoeien, maar af en toe een praatje kon geen kwaad. Boven hem vloog een adelaar en volgens Yuvraj was hij niet zo blij om hem te zien. Snel gooide hij het laatste restje weg van het vlees. Hij had geen honger meer. Bijna, was hij bij de vreemdeling. Zo stil mogelijk, probeerde hij onopvallend de vreemde indiaan te bestuderen.

Keanu begon te krijsen. Een teken voor Dillan om omhoog te komen. Meteen greep Dillan de vreemde indiaan vast en drukte hem tegen de grond.
'Wie ben jij en waarom besluip jij mij?' gromde Dillan kwaad terwijjl hij een mes achter zijn rug vandaan trok. Keanu kwam naast hem zitten en hield de vreemdeling in het oog.
'Mijn naam is Wijze Adelaar.' gromde Dillan. Zijn echte naam hoefde nog niet bekend te worden voor deze vreemdeling. 'Dit is mijn goede vriend, Keanu. Hij waarschuwt mij. Je kan hem mijn beschermer noemen. Mijn hoeder.' Dillan drukte de vreemdeling harder op de grond. Pas toen hij zag dat de man of jongen geen enkele bedreiging vormde liet hij hem weer los. Macamba was er ook bij komen staan en de hengst brieste kwaad toen hij de vreemdeling in het oog kreeg. 'Rustig, Macamba.' suste Dillan zijn paard. 'Ik denk dat hij niets doet.'

'Oké..' Yuvraj schrok dat hij net op de grond werd geduwd. 'Ik ben Yuvraj.' Hij bekeek Wijze Adelaar, de adelaar en het paard. 'Mag ik hier zitten?' Snel ging hij op de grond zitten en sleep hij zijn mes. Het was snel bot geworden na een week. De Wijze Adelaar is wel "aardig". Dacht hij bij zichzelf, in elk geval aardiger dan de meeste indianen die hij in de afgelopen jaren was tegengekomen. De zon scheen over de grasvlakten met een zachte wind. Yuvraj stond op en liep naar het paard Macamba. 'Mag ik?' Hij wilde het paard aaien.
'Wat doe jij hier zo al als je niet iets anders wil doen?' Yuvraj reisde al een tijdje en had zin om wat anders te doen, van al dat eten, slapen en jagen elke dag werd je moe van.

'Ga je gang.' zei Dillan langzaam toen hij vroeg of hij mocht zitten en het was gelijk zijn antwoord op het aaien van het paard. Macamba vond dat niet zo erg.
'Ik lig hier wanneer ik wil nadenken.' zei Dillan rustig. 'En anders doe ik klussen voor mijn stam.' zei Dillan.
'Of ik ga op een tocht om dingen te onderzoeken.' Dillan keek opzij naar Yuvraj. 'Mijn echte naam is Dillan. Dillen, wijze Adelaar. Dat komt door Keanu.'
Langzaam keek Dillan weer vooruit. 'Ik ben liever alleen. Ik hoor nergens anders thuis dan in de wildernis. De stam is niet mijn echte stam. Die is mij vreemd.' Dillan zuchtte zacht en keek vooruit. Macamba besloot om wild te gaan bokken en toen Dillan een vreemde merrie zag knikte Dillan naar Macamba. 'Ene leuk vriendinnetje.' grinnikte hij zachtjes tegen het paard. Dillan greep een touw van de grond en keek naar de merrie die angstig snoof. 'Ga haar maar begroeten.'
Toen keek Dillan naar de indiaan naast hem. 'Maak geen onverwachte bewegingen. Dit is een pracht exemplaar. Ik wil haar graag vangen.' mompelde Dillan zacht tegen hem. Toen keek hij weer naar de paarden.

'Oké..' Hij keek naar de paarden, maar kon niet lang zijn aandacht daarop vestigen. Yuvraj greep naar zijn ketting en dacht na over zijn verleden, aan zijn eigen familie en aan zijn paard: Abhaya. Abhaya was bij een paarden groep gegaan en moest daar blijven, want zij hadden hem nodig. Yuvraj had beloofd om nog een keer te komen, maar dat wilde hij niet. Eén keer afscheid nemen vond hij meer dan genoeg.
Hoe fijn het ook hier was, kon hij hier niet lang blijven. Te lang op een plek zijn, daar kon hij niet tegen. 'Ik ga ...' Langzaam liep hij over het gras,