Malou liet haar blik over de vlakte glijden. Haar wimpers beschermden haar ogen tegen de felle zon. De herten graasden rustig door, geen benul van het feit dat er in de buurt een Indiaan zat, met het doel een hert te doden. Ze greep onwennig de lange speer vast en sloop wat dichterbij. Haar adem probeerde ze constant te houden, maar het lukte niet. Dit keer moest ze iets te eten hebben. Haar blote voeten stapten langzaam over het wat dorre gras. Het was niet vaak dat een groep herten zomaar op een vlakte was, en dit was het grote moment.
Malou gooide teleurgesteld de speer neer en ging op de grond zitten. Haar enkelband drukte in haar vlees, maar het deerde haar echt niet. Alleen het zeurende gevoel in haar maag trok haar aandacht. De herten waren zo snel weggerend, omdat zij de speer niet goed had gegooid. Ze zuchtte en keek om zich heen. Een groepje vogels vloog van het oosten naar het westen in een mooie V-vorm. De zon ging al bijna onder.
Portal 
